De Pil

Het is nu ruim een week geleden dat ik de eerste pil nam als start van een nieuwe kuur. Sunitinib heet het spulletje. Het goede nieuws is dat ik tot nu toe geen bijwerkingen ervaar behalve wat vermoeidheid. 

Die vermoeidheid kan natuurlijk ook komen omdat ik na het Alpe d’HuZes avontuur en alle drukte daarvoor rondom de boekpublicatie op dit moment weinig om handen heb. Misschien kan ik nu wel toegeven aan de vermoeidheid. Of is dit het beroemde zwarte gat waar ik in gevallen ben? Zo erg zal het niet zijn vermoed ik.

Het is te hopen dat de pillen doen waarvoor ze voorgeschreven zijn, namelijk de tumor in bedwang houden. Of dat zo is zal blijken uit de scans die de komende tijd ingepland worden voor me. Daar zal op te zien zijn of de situatie stabiel is. Ik wil het graag weten. Ik voel me al met al redelijk goed. Dus dat zal wel goedkomen denk ik dan.
Op 7 juli mag ik me melden bij het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis bij de verpleegkundig specialist. Morgenvroeg laat ik even bloed prikken bij het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis zodat ze kunnen bekijken of mijn bloedwaarden weer verder gedaald zijn. Want die hoge waarden waren de spelbreker om niet met deze behandeling te kunnen starten.

Lichamelijk gaat het dan wel goed maar geestelijk zat ik er afgelopen weekend even doorheen. Vorige week zondag vond de Bemmelse Dweildag plaats, een evenement waar bijna honderd dweilorkesten in ons dorp lopen te toeteren. Normaal ben ik daar wel te vinden. Niet omdat ik die muziek zo geweldig vind maar meer om de gezelligheid die het met zich meebrengt. Na een kort bezoek aan het centrum was ik weer vlot thuis. Ik kon de mensenmassa even niet aan. Geen zin om met mensen te praten en om de gezellige peer uit te hangen. Op maandagavond was het ondernemers evenement Betuwe Onderneemt Beter. Daar was ik tot vorig jaar voorzitter van. Ik had kaarten ontvangen maar ook daar heb ik me niet laten zien. Even pas op de plaats. Ik had ook geen zin om iedere keer mijn verhaal weer te moeten vertellen. Er is namelijk oprechte belangstelling en geveinsde belangstelling. Van dat laatste heb ik de buik wel vol moet ik je bekennen.

Als het in zo’n periode tussen de oren wat minder goed gaat dan hebben ze daar thuis ook last van zoals je begrijpt. Ik ben dan behoorlijk prikkelbaar en heb last van wisselende stemmingen. Ik voel me in die gevallen behoorlijk machteloos. Erg vervelende periodes. Gelukkig duurt dit nooit zo heel erg lang.

Was er ook nog iets leuks? Ja hoor! We zijn onder meer naar een optreden geweest van The Analogues. Tijdens hun theatertour spelen ze het complete Beatles album Magical Mistery Tour en nog wat extra werk. Is dat nou zo bijzonder? Wel als je bedenkt dat ze alle originele instrumenten die The Beatles gebruikten in de Abbey Road studio’s op het podium hebben staan en ook bespelen.
Vorige week heb ik ook een hartstikke leuk boek gelezen. Draag nooit een gele trui heet het en het is geschreven door Nijmegenaar Alex van der Hulst. Een hilarisch boekje over de wielertoerist en de ongeschreven regels van het peleton. Echt een aanrader! Af en toe ook confronterend en herkenbaar.

Ondertussen ben ik blij met ‘De Pil’. Ik moet deze iedere dag slikken. Er is dus weinig verschil met de anticonceptiepil. Alleen is het in mijn geval niet heel erg als ik deze een dagje vergeet. Ik zal daar in ieder geval niet dikker van worden.

Morgen vertrek ik met oudste dochter Maartje naar Zwitserland tot en met zaterdag. Even lekker eruit en genieten. En bijkletsen met vriend Paul. De renfietsen gaan mee dus wie weet waar we nog terechtkomen.