PET Scan

Maandagochtend. Daar gaan we weer. Richting Radboudumc voor een PET Scan. Deze scan was in eerste instantie niet gepland maar werd door het team oncologie als noodzakelijk geacht. Vorige week had ik een andere nucleaire scan maar ze hebben daar niet gezien wat ze verwacht hadden te zien. Ze wilden aan de hand van de scan vorige week bepalen waar ze de punctie in de alvleesklier moesten doen. Die punctie zou in eerste instantie morgen (20-1) plaatsvinden. Deze is nu dus uitgesteld omdat ze op de PET Scan van vandaag nauwkeurig willen bepalen waar ze een punctie moeten uitvoeren. Helaas duurt het weer wat langer voordat e.e.a. duidelijk is maar de diagnose wordt hopelijk wel beter gesteld op deze manier. 

De PET Scan zelf was niet vervelend of belastend. Voor het scannen moet je eerst wat water drinken en nuchter zijn. En dan bedoel ik niet gegeten hebben. Ik snap dat velen van jullie daar andere gedachten bij krijgen. Vervolgens wordt er een radioactieve stof geïnjecteerd via de arm. Daar voel je verder niets van. Na een klein uur stilliggen ga je door de scanner heen. Op de foto zie je dat apparaat afgebeeld. Ik mocht in ieder geval mijn eigen radiostation kiezen anders had ik naar Sky Radio moeten luisteren. En dat is pas kut muziek joh. Het scannen zelf duurt ongeveer een half uur. Ze kunnen dan zien welke gebieden er actief zijn in mijn lichaam, dus waar de tumoren zitten. 

Het is nu dus weer afwachten wanneer de punctie plaats gaat vinden. Dat doen ze via een Endoscopie. D.w.z. via je slokdarm. Ik krijg dan een roesje zoals ze dat zo mooi noemen. Op die manier merk je niet echt dat ze een slag je slokdarm in leiden. De ingreep is niet pijnlijk, hooguit vervelend. 

Ik merk wel dat ik zo onderhand ongeduldig en onrustig wordt. Het begint wel een langdurig proces te worden. Ik snap dat ze de beste diagnose willen stellen om zo tot het beste behandelplan te komen, maar toch. Over de mensen die met me bezig zijn bij de Radboud niets dan lof. Alles wordt goed uitgelegd, ik heb het gevoel dat ik serieus wordt genomen en er wordt goed gecommuniceerd. Dat scheelt enorm. Maar ja. Toch blijft het een onzekere periode. 

Wat nu het vervolg gaat worden hoop ik morgen (dinsdag) te vernemen. Hou je taai en tot een volgend blogmoment!