Blog

Opname

Ik was al eens eerder opgenomen geweest in een ziekenhuis. Voor een liesbreuk links, liesbreuk rechts, brandwond aan linkerbeen en een enkelbreuk rechts. Ik ben zelfs in een ziekenhuis geboren. Ik ben ervaren. Maar ik was nog niet eerder opgenomen vanwege de kanker.

Bij een opname denk ik sowieso eerder aan een CD opname. Dat had ik al eerder gedaan dit jaar. Een paar dagen in de studio voor opnames met Richard. Deze opname is van totaal andere orde.  Het ging nu om een opname in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis  in verband met de stuwing in de galwegen. Die opname was vrijdag nadat ik donderdagmiddag al een MRI-scan had ondergaan. Ik verbleef van donderdag op vrijdag in het Gasthuis. Want ik moest vrijdag al weer vroeg inchecken. Om negen uur moest ik me melden op de verpleegafdeling. Dat is wel erg vroeg als je ’s middags om 13.30 uur pas geholpen wordt. Klinkt dat trouwens raar. Als een kat die gecastreerd wordt. “Ach, is tie geholpen?”

Lang wachten dus op mijn ziekenhuiskamertje. En nuchter blijven. Maar goed dat ik de avond ervoor lekker in de stad gegeten had met Maartje. Bijzonder gezellig om zo even bij te kletsen met mijn dochter. En lief dat ze even kwam. En praktisch voor haar want de studente in haar dacht natuurlijk ook over budget na. Die ouwe betaalt toch. En zo is dat. Graag! De dag ervoor was ik tenslotte ook met Floor op pad geweest naar de open dag van de hotelschool Maastricht. En dat ging ook gepaard met een lunch op het Vrijthof.

Ik werd uiteindelijk rond drie uur geholpen. De patiënt voor mij had wat meer tijd nodig. De operatie verliep bij mij vrij vlot en dr. Boot was bijzonder tevreden. Hij had een stent geplaatst van 9 cm. Een stukkie plastic in mijn galweg. Ik had wel behoorlijk veel pijn naderhand ondanks dat de operatie of ERCP zoals het zo mooi heet vlot verlopen was. Tegen de pijn hebben ze me uiteindelijk morfine gegeven. Dat hielp goed. Maar ik moest ook een nachtje blijven. In dit geval vond ik dat niet erg. De pijn was niet heel relaxed en dan kan je beter in een ziekenhuisbed liggen met mensen die de juiste medische zorg kunnen verlenen dan thuis op de bank of in bed. Uiteindelijk heb ik driemaal morfine toegediend gekregen. Werkt goed dat spul. Beter dan die stiekeme jointjes vroeger achter het fietsenhok.

De stent die ze geplaatst hebben moet er voor zorgen dat de galweg open blijft en er geen stuwing ontstaat waardoor bepaalde leverwaarden erg hoog waren opgelopen. Voor de medici onder de lezers. Het gaat om de Gamma GT, Alkalische Fosfatase (AF), Biluribine, Alat en Asat waardes. Als al die waardes op orde zijn dan kan ik weer met een behandeling starten. Maar eerst  is het wachten op de uitslag van de MRI-scan. Kijken of alles stabiel is gebleven. Spannende dagen dus weer.

Terwijl ik dit schrijf komen ze m’n ontbijtje brengen. Eens kijken hoe dat gaat. En dan zo maar eens kijken of ik naar huis mag. Buurman Erik komt me halen. Monique is namelijk naar de open dag op de universiteit Utrecht waar Maartje studeert. Helaas kan ik daar niet bij zijn. Volgende keer beter.

Hopelijk herstel ik vlot want er moet natuurlijk wel gefietst worden. Tot aan Alpe d’HuZes is het nog maar achttien dagen. En tot aan de presentatie van mijn boek nog maar acht dagen. En daarna? Nieuwe doelen stellen. 

Share this post