Goede gewoontes
Goede gewoontes. Ik heb er veel. Mooie wijn drinken, gave muziek luisteren, concerten bezoeken, uit eten, vakantie vieren, lekker koken, leuk werk doen, film kijken, terrasje pakken, boek lezen, dom ouwehoeren, feest vieren, etc. Mijn bezoeken aan het Antoni van Leeuwenhoek beginnen in die zin ook een soort van gewoonte te worden. Heel aardige en kundige mensen daar, maar niet per se een ‘goede’ gewoonte.
Woensdag 3 juni mag ik er weer heen. ’s Ochtends direct een tweetal scans uit laten voeren. Een MRI voor mijn lever en een CT voor mijn wervelkolom. Dan kijken de wijze dames en heren doctoren en specialisten hoe het met de groei van tumoren gesteld is. Tot die tijd heb ik vrij af. Er was geen groei van tumoren geconstateerd. Ook de laatste scan van dinsdag 31 maart bevestigde dat de primaire haard van mijn NET-kanker in de alvleesklier te vinden is. In de kop en niet in de staart. Dat bevestigde dr. Margot Tesselaar deze week toen ze me belde. Helaas gaat ze niet voor me zingen de volgende keer als ik in de scan moet. Was niet veel beter dan John Denver verzekerde ze me.
Net na de uitslag dat de tumoren niet gegroeid waren veel reacties gekregen. “Positief nieuws Léon”. Dat is waar. Maar toch had ik een heel dubbel gevoel. Iedere keer als ik in het ziekenhuis kom ben ik toch wel van slag omdat ik met de ziekte en het vooruitzicht wordt geconfronteerd. Een behandeling is niet heel grappig zoals je in mijn vorige blog kon lezen. En uiteindelijk leg je een keer het loodje. Het blijft dus altijd onzeker. Vergelijk mijn ziekte maar met een vliegtuig. Je weet dat het tegen de bergwand vliegt en ondertussen krijg jij de deur van de cockpit niet open om in te grijpen. Maar goed. Er is veel te genieten. De komende tijd verder met leven en zorgen dat ik met de mensen om me heen de juiste en leuke dingen blijf doen. Hopelijk nemen mijn lichamelijke klachten niet toe. Voor een deel heb ik dat zelf in de hand. Als ik mijn energie een beetje slim verdeel en weet te doseren gaat dat wel goed verwacht ik. Dat doseren is wel lastig voor me. Dat heb ik nooit goed onder de knie gekregen. Vreemd…
Deze blog wordt bijzonder veel gelezen merk ik. Ik zie dat aan de harde cijfers in Google Analytics. 1.641 bezoekers de laatste maand. Best veel. Maar ik merkte het vanochtend ook toen ik in de plaatselijke supermarkt met Monique de Paasboodschappen aan het doen was. Ik werd een paar keer aangesproken naar aanleiding van mijn schrijfsels. “Handig dat je het opschrijft, ik lees het graag”. Mooi. Scheelt me ook een hoop uitleggen. Over Pasen gesproken. Ik weet vanuit mijn katholieke achtergrond nog wel een beetje waar het over gaat dat paasfeest. Het is het belangrijkste liturgische feest voor christenen. Het lijden van Jezus en zijn kruisdood worden herdacht. Dat was ook te zien in the Passion donderdag op TV en in de vele Matthäus Passion uitvoeringen. Als ik dan vandaag rondkijk in de Albert Heijn is het toch meer “Passion for Food” wat de mensen drijft, met de Appie als glorieuze kathedraal. Ook goed wat mij betreft. Ben zelf geen christen meer dus voor mij zijn het vrije dagen. Pikken we er toch een graantje van mee.
Over graantjes pikken gesproken. Ik kap ermee voor nu. Ik moet de keuken in en aan het werk. Paprikasoep, tournedos met een portsausje, en een fijne Amarone erbij. Vergeet niet te genieten! Tot schrijfs…