Wielrennen & woorden
Tot nu toe is het een mooie zondag. Een frisse ochtendrit op de racefiets met maar liefst drie dames. En een nat pak. Regen vanaf Heteren richting huis. Jammer maar het kan mijn zondag niet meer verpesten.
Wielrennen ja. Fanatieker dan ooit en meer gedreven dan de jaren hiervoor. Ik geniet ervan. Nee ik hou ervan durf ik zelfs te stellen. En ik schrijf er steeds meer over. Schrijven en fietsen, woorden en wielrennen. Ze passen goed bij elkaar. Net of je geest helderder wordt door fietsen en de woorden gemakkelijker uit de vingers rollen vanaf het toetsenbord op het scherm. Woorden kunnen je raken. Als troost of als oppepper. Woorden kunnen veel emoties teweegbrengen. Daarom kan ik zo genieten van woorden. Ik kan erom huilen en ik kan erom lachen. Een boek, een gedicht, de tekst van een mooi lied. Zo schreef mijn dochter Maartje een bijzonder mooi gedicht op haar persoonlijke actiepagina op de Alpe d'HuZes website. Geroerd was ik. Door de woorden en niet in de laatste plaats omdat het één van mijn dochters betreft.
Woorden kunnen je meevoeren naar onbekende oorden, naar onbekende plekken in je ziel. Net zoals je op de racefiets op de meest verrassende plekken terechtkomt. Gepland of niet gepland. Een verkeerde afslag heb je zo te pakken. En dan is de verrassing des te groter waar je uitkomt of de afstand des te langer. Woorden en wielrennen. Ze passen goed bij elkaar. En er is al veel over geschreven. Van klassieker “Ik de wielrenner” van Tim Krabbé tot de bestseller “Ventoux” van Bert Wagendorp. Of meer van toepassing op mij het hilarische boek “Draag nooit een gele trui”, van Alex van der Hulst.
De woorden komen gemakkelijk na het fietsen. Al uitwasemend voordat ik onder de douche stapt gesel ik het toetsenbord. Met een kop sterke koffie. Ik kan nooit direct eten na het fietsen. Eerst koffie. Liefst espresso. Maar dan schiet zo’n blog ook lekker op.
Op het moment gaat het overigens goed met me. Weinig kankerklachten deze week en ik geniet met volle teugen. Van de mooie dingen die het leven te bieden heeft. Gisteren heb ik heerlijk gekookt, althans dat zeiden m’n gasten. Een heerlijke avond met vrienden en familie. Prachtige wijn erbij. Et voilà. Het recept voor een geslaagde avond. Bij ons in huis is het, vooral in het weekend een heel evenement. Aan tafel wordt gesproken, gediscussieerd, geouwehoerd en gelachen. Onder onze veranda waar de druiven groter en groter groeien is het goed toeven op een zomeravond. Ik waan me verdorie in Italië. Daar heb ik trouwens nog nooit gefietst. Komt misschien nog een keer. Ik had na het diner genoeg brandstof voor de zondagochtendrit. Zeker na die broedtransfusie van Ripasso. Want als je er eenmaal voor gaat zitten heb je zo een paar flessen op.
Vanavond samen met Monique eens kijken wat het vuurwerk in Nijmegen wordt. De Waal in Vlammen zoals het zo mooi heet. Want de zomerfeesten zijn begonnen. Veel bezoekers, livemuziek, terrassen en vrolijkheid. Een mooie afsluiting van de zondag lijkt me.