Blog

Pieken en dalen

Ik ga graag de bergen in. Alpen, Dolemieten, Reuzengebergte. Maar iets minder hoog mag ook, in Wales en Engeland heb je ook hele mooie bergachtige gebieden. Ik ben wat minder van het vlakke land. Alhoewel Brel daar een fantastisch lied over schreef.

Een mensenleven bestaat ook uit pieken en dalen. Het is nooit gelijkmatig. Het kan meezitten maar soms zit het ook wel eens tegen. Daar hoef je geen kanker voor te hebben zoals in mijn geval. Wat dat betreft lijk ik net een normaal mens. Je kunt nooit genieten als je niet in het dal bent geweest. Dat besef ik me steeds weer. Maar hier in Nederland willen we alleen maar pieken. Het leven is gepland en kan en mag alleen maar goed gaan. We kunnen gewoon niet zo goed tegen slecht nieuws. En als het een keer tegen zit kunnen velen daar slecht mee uit de voeten. Oh schrik. We zijn gedaald op de lijst van happiest countries in the world. Naar plaats zeven. Wat een ramp. Misschien is dat de reden dat 900.000 Nederlanders een burnout hebben?

Gelukkig kan ik wel genieten van de mooie dingen die het leven te bieden heeft. En dat is heel veel. Maar af en toe zit ook ik wel eens in de put. Maandag en dinsdag vorige week was de stemming euforisch na de gunstige uitslagen in het ziekenhuis. Woensdag land je dan toch weer met beide benen op de grond. Dan komt weer het besef dat einde augustus het circus van scans en onderzoeken weer van voor af aan begint. Daarom is het niet altijd hosanna in huize Collaris. Dat is voor de familie best lastig. Bij dezen. Meiden; Ik maak hier alvast mijn excuus en vraag om vergiffenis. Het is het beste om me in deze periodes met rust te laten. Maar wat ook uitstekend helpt is fietsen. Zo wordt mijn geest weer helder. Bovendien train ik dan weer voor die puist die we volgend jaar gaan beklimmen.

Enfin. Over het algemeen overheerst bij mij het positieve gevoel. Waar ik me wel zorgen over maak zijn de hoge kosten voor nieuw op de markt te brengen medicatie. Ik heb laatst gekeken naar de documentaire Schaken met de Dood. Het is een "must see". Een absolute aanrader. Waar het over gaat? De farmaceutische industrie ontwikkelt steeds betere medicijnen tegen kanker. Die zijn ook extreem duur. Artsen zijn veel van hun tijd kwijt met het vinden van financiering om te onderzoeken in hoeverre deze medicijnen werken tegen kanker. Lukt het om medicijnen ooit op grote schaal aan kankerpatiënten te verstrekken? Ik heb daar zo mijn ideeën over. En die stroken niet perse met de ideeën van de farmaceuten. Oordeel zelf en kijk de documentaire maar eens.

Ik vraag tijdens mijn bezoeken aan het ziekenhuis altijd of er nieuwe medicijnen zijn of testen waar ik aan deel kan nemen. Onlangs is er een zogenaamde trial gestart in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis voor patiënten die in een verder gevorderd stadium van NET kanker verkeren. Dat is niet mogelijk zonder onderzoek. Ik kom voor deze trial overigens niet in aanmerking. Daar moet ik veel zieker voor worden. En dat stel ik graag nog even uit.

Het is bijzonder belangrijk om de wetenschap en het onderzoek naar de bestrijding van kanker te financieren. En dat doet een stichting als Alpe d’HuZes dan weer. Ons fietsteam onder de naam Team Lingewaard voor Alpe d'HuZes begint al aardig vorm te krijgen. De eerste fundraising actie is zelfs al gestart en er zijn heel veel ideeën voor acties door het jaar heen. Van kleine individuele acties, zoals een intiem tuinconcert van Emil Landman tot een soort van TEDx talk. Als je dat interessant vindt druk dan even op de “Vind ik leuk” knop van onze facebook pagina. Je mist dan niets nieuws over deze acties..

Fietsen naar Alpe d'Huez doe ik ook voor hen die er niet meer zijn en om niet te vergeten. Een eerbetoon voor Frank, Henk, Alfred, Yuri, Annet, moeder, schoonvader, schoonmoeder. En al die anderen die ik niet noem in dit lijstje en voor wie een oplossing niet gevonden is.

Like Team Lingewaard op Facebook >

Share this post