Klussen

Het was even stil en ik heb niets geschreven de laatste twee weken. Er was dan ook niet heel veel te melden en daarom ook geen blogupdate. De afgelopen periode heb ik wel een aantal zaken ondernomen. En… Weinig aan ziek zijn gedacht. Heb het af en toe wel gevoeld.

Afgelopen weekend zijn we over de grens geweest. Met tien vrienden naar Tsjechië om te klussen aan ons huis. Even een aantal zaken helemaal in orde maken en hopelijk komt er dan een koper. Zo hebben we de veranda/zonnedek bij de keuken helemaal vervangen. De vorige was bijna helemaal verrot. De tuin is in orde gemaakt, er is buiten en binnen wat schilderwerk verricht en de dakgoten zijn weer schoon. Een hele opluchting dat dit weer gebeurt is. En natuurlijk heel veel dank aan al die fantastische vrienden. Natuurlijk ook een avondje stappen geweest. Dat is toch wel een aanslag op me. Maar het was wel supergezellig en het was het waard. Dan maar even last de dagen erna. Je moet de momenten pakken nietwaar? Maar ik ben ook weer blij dat ik thuis ben bij mijn meiden.

Terwijl we daar waren hebben we ook wat huisraad uit de woning van Annemieke gehaald. Die woning is verkocht en was van haar en haar overleden man Alfred. Alfred is vorig najaar overleden aan kanker. In dat huis rondlopen met de herinneringen aan hem maakte me treurig. Ik heb best wel wat tijd met hem daar doorgebracht. Niet in de minste plaats op de golfbaan daar. Een vreemde gewaarwording dus.

Klussen. Tja. Aan mij wordt er weinig geklust. Althans niet waar ik nu vanaf weet. Op 3 juni ben ik weer in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis om een scan te ondergaan. Daar krijg ik de tiende juni dan weer de uitslag van. Ik hoop dat ze voorlopig niet gaan klussen bij mij. Want in mijn geval is klussen slecht nieuws. Dan zijn de tumoren namelijk gegroeid. Ik stel dat graag nog even uit.

Zojuist heb ik de nieuwe foto’s die gemaakt zijn na het klusweekend naar onze Tsjechische makelaar gestuurd. Hopelijk geeft dat extra argumentatie om de bemiddeling nog voortvarender op te pakken. Het huis hebben we al negen jaar maar het is tijd om het van de hand te doen. We genieten liever. Nu zit de investering in een stapel stenen op negenhonderdvijftig kilometer afstand. Mocht je interesse hebben. Het plekje en het huis zijn helemaal okay. Je kunt er een prima vakantie doorbrengen. En voor trouwe bloglezers geldt natuurlijk een extra korting...

Deze week ga ik er weer tegenaan bij Cowpunks en Eppix. Want ook dat gaat door. Tenslotte mis ik binnenkort ook weer een dag als ik in Amsterdam ben voor de scan. Het zij zo. Of zoals Wim altijd zegt: “Wat mot dat mot”. Want veel keuze is er op dat vlak niet.