Gevoelig typje
Ben ik een gevoelig type? Misschien wel een beetje. Ik heb in ieder geval een klein hartje. Gevoelig voor mijn nieuwe medicijnen ben ik echter niet. Althans, ik ervaar weinig bijwerkingen. Ik hoop natuurlijk dat de medicijnen wel hun werk doen. Maar het is te vroeg om conclusies te trekken.
Ik was gewaarschuwd door professionals, was geschrokken van de bijsluiter en ik was enigszins ongerust na een gesprek met een lotgenoot. Maar, na de eerste inname van medicijnen Everolimus en BYL719 in een experimentele cocktail moet ik zeggen dat het me meevalt. Tot nu toe nog geen noemenswaardige bijwerkingen na dag drie. Gelukkig maar. De eerste dag dat ik de medicijnen kreeg in het Antoni van Leeuwenhoek schrok ik enigszins. Thea, de verpleegkundige die me de pillen aanreikte had mooie blauwe handschoenen aan. “Je kunt ze beter niet met de handen aanraken” deelde ze mee. Het is toch wel oraal vroeg ik nog? Ja hoor was haar geruststellende antwoord. En ik moet dat spul slikken? Verontrustend. Het schijnt best chemische rommel te zijn. Voor de goede orde. We praten hier niet over chemotherapie maar targeted therapy of in goed Nederlands: doelgerichte behandeling. Raar eigenlijk. Iedere behandeling zou toch doelgericht moeten zijn? Enfin. Dit goedje is een stukje minder gevaarlijk dan chemo. Koel bewaren staat op de verpakking. De potjes staan nu in de koelkast gezellig naast de stoofpeertjes. In afgesloten doosjes hoor. Dat wel!
Doelgerichte therapie is een behandeling met medicijnen die de groei en deling van mijn kankercellen moeten blokkeren. De medicijnen gaan de werking tegen van specifieke moleculen die de kankercellen nodig hebben voor hun groei en overleving. Kanker is een ziekte waarbij het erfelijke materiaal (DNA) fouten oploopt. De DNA- afwijking is dus het verschil tussen een normale cel en een kankercel. Tegenwoordig zijn er nieuwe medicijnen beschikbaar, waarmee getracht wordt om kankercellen doelgericht te remmen in hun groei. Daarbij wordt gebruik gemaakt van die DNA-afwijking. Dat noemen ze therapie met zogenaamde small molecules. Deze medicijnen remmen signalen in de kankercel die nodig zijn voor groei, deling en overleving. Hierdoor sterft de kankercel af of deelt het zich niet meer. Deze medicijnen werken dus van binnenuit de cel.
Ik moest wel even lachen. Toen ik de namen van de medicijnen voor het eerst hoorde dacht ik dat ze zomaar uit een nieuwe Harry Potter film konden komen. Everolimus Sneep die het luchtruim kiest op zijn nieuwste bezem, de BYL719. Was het maar zo’n sprookje.
De kuur die ik nu heb gekregen duurt achtentwintig dagen. Als dat allemaal goed gaat dan ga ik verder met een tweede kuur. Dat betekent ook dat ik iedere week in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis te vinden ben voor diverse testen en bloedafname. Gelukkig hoef ik daar niet te verblijven in tegenstelling tot eerdere berichten. Dat scheelt wel. Op woensdag 9 december is er een CT scan gepland waar ze kunnen zien wat het effect van de behandeling is. Dan zal ik hoogstwaarschijnlijk op de daaropvolgende maandag de uitslag krijgen. Hopelijk gaat dr. Tesselaar me een mooi kerstcadeau geven! Tja. Kerst. Die dagen staan weer voor de deur voordat je er erg in hebt. Vorig jaar waren het klotedagen. Er was destijds nog een vermoeden van alvleesklierkanker. Dan had ik deze kerstdagen zeker niet gered. Ironisch. Een meevaller dus.
Nu de behandeling gestart is geeft dat ook iets meer rust in het hoofd. Er gebeurd in ieder geval iets en dat is een fijne gedachte. Kijken of ik me wat beter kan concentreren op het werk. Daarnaast is Team Lingewaard voor Alpe d’HuZes ook druk bezig met de voorbereiding van allerlei acties. Het congres “De Toekomst van de Gezondheidszorg” is inhoudelijk helemaal klaar. Dat wordt zeker een mooie avond met topsprekers uit de gezondheidszorg en farmacie.
Dit weekend kijken we verder hoe het verloopt. Ik ben niet alleen hoopvol maar ik geloof er ook in!
Fink - This is the thing. from syntaxtoy on Vimeo.