Dopey

Wisselvallig. Dat is het op zijn minst. Ik was goed begonnen aan de trial om m’n NET kanker in toom te houden en had de eerste drie dagen nagenoeg geen bijwerkingen. Hoe anders is het daarna geworden.

Vanaf zondagavond kreeg ik hoofdpijn en begon ik last te krijgen van ontstekingen in mijn mondholte. Heel vervelend want het eten doet me gewoon pijn. En dat kan ik natuurlijk niet hebben als fijnproever en wijnliefhebber. De ontstekingen lijken het meest op aften. Dit is dus één van de bijwerkingen die op kunnen treden. Nadat ik het bericht gedeeld had in de besloten groep van NET patiënten werd ik direct gebeld door mijn medestrijder en lotgenoot. Dit was hem ook overkomen en hij had een aantal nuttige tips. Handig hoor zo’n ervaringsdeskundige. Dus direct mondspoelmiddel gekocht.
Woensdag was ik in het ziekenhuis en hebben ze in mijn mondholte gekeken om de schade op te nemen. Behalve het spoelmiddel om verdere infectie te voorkomen heb ik lichte morfine tabletjes om onder de tong op te lossen. Dat zorgt ervoor dat ik enigszins normaal kan eten. Wat een spulletje zeg die morfine. Ik werd er helemaal licht van in het hoofd. Dus dopey mag nu ook niet autorijden met die pillen in de donder.

Op dit moment gaat het iets beter maar kreeg ik er gisteren keelpijn en koorts erbij. Ben ik lekker mee. Ik hoop dat het snel weer beter gaat. Dit is natuurlijk ook funest voor de lichamelijke conditie. Voel me zo slap als een vaatdoek en kan ieder moment slapen. Als ik nu niet een actieve houding achter de PC aanneem dan val ik tijdens het schrijven in slaap. Rechtop zitten dus!

Tja. Wisselvallig dus. Ook mentaal. Ik heb aanspraak gemaakt op mijn Arbeid Ongeschiktheid Verzekering. Dat is toch ook weer zo’n stap die onvermijdelijk is en wel wat met me doet.  Een moment waarop je keihard beseft dat je inlevert. Niet fijn. Wel blij dat ik zo’n verzekering heb afgesloten.
Over inleveren gesproken. gisteren met Engelse vriend Chris en Jacco en Daan geprobeerd een paar holes te golfen. Blij dat ik een karretje bij me had. Los van het feit dat ik veel te vroeg weer iets ging doen heb ik ook niet heel goed gespeeld. Ja, de laatste hole richting clubhuis. Een ‘birdie’. Daarna konden we gelukkig naar binnen de warmte in van hole negentien. Gezien de koorts en keelpijn die ik nu weer heb was het misschien niet zo’n goeie actie. Maar ja.

Met de repetities van onze band wil het in verband met de gezondheid ook niet echt lukken. We hebben al lang niet meer gespeeld. Het hoofd staat er ook niet zo naar als ik eerlijk ben. Hopelijk komt dat wel weer. Want wat een teleurstelling zou dat zijn voor fans en groupies.

Ik had gehoopt dat ik weer wat kon gaan werken. Maar los van één klantbezoek deze week en wat kleine dingen vanuit huis kwam er niets van. Dat valt tegen. Ik neem me iedere keer voor om van alles te ondernemen maar wordt ingehaald door het lijf dat niet wil wat ik wil.

Hopelijk zijn de klachten van tijdelijke aard en moet mijn lichaam gewoon wennen aan de medicatie. Uitspraken over wanneer ik weer wat kan doen doe ik maar even niet. Maar ik ben wel zo optimistisch dat het goed gaat komen. De pijn in de mondholte wordt langzaam iets minder. Of misschien maak ik dat mezelf ook wel wijs. Typisch een geval van ‘Wishful thinking’.