Blog

Complicatie

Een mijlpaal. Mijn vijftigste blog. Normaal zou ik dat wel vieren. Want daar ben ik van. Maar er is weinig reden om feest te vieren. Vandaag ben ik samen met Monique weer naar het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis geweest. Ditmaal om een echo te maken. Dat had alles te maken met sterk verhoogde waarden in mijn bloed van onder andere Alat, Asat en Gamma GT. Ik kwam maar net op tijd aan bij de afdeling radiologie dus ik kon direct door naar de onderzoekskamer. Monique parkeerde ondertussen de auto.

Een uiterst vriendelijke dame onderzocht me en drukte de transducer van het echo apparaat tegen mijn onderste ribben. Van de plaatjes die op het beeldscherm verschenen kon ik niet veel maken. Bij een zwangerschap weet je waar je op moet letten maar in dit geval had ik geen idee. Al direct kreeg ik de mededeling dat deze echo niets opleverde. Dus na een bloedafname langs de polikliniek om te vragen naar dr. Tesselaar. Ze had geen poli afspraken maar wel tof dat ze even tijd nam om ons te woord te staan.

Ze heeft ons uitgelegd dat er waarschijnlijk iets mis is met de afvoer van galvloeistof of kortweg gal. Galstenen zijn het in ieder geval niet. De afvoer is ergens deels geblokkeerd in de galwegen. Dat zorgt voor de sterk verhoogde waardes in mijn bloed. Die blokkade kan diverse oorzaken hebben. Een litteken in de galwegen, een tumor die drukt tegen de galweg of tumorvorming, kwaad- of goedaardig rondom de galweg. Het is wel goed dat we naar Amsterdam zijn geweest maar ik ben niet echt heel veel opgeschoten. Ik had liever een eenduidige verklaring gehoord. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent.
Nu is het wachten op de volgende afspraak. Er wordt namelijk een MRI gemaakt van dit specifieke deel van mijn lichaam om exact te kunnen detecteren waar het probleem zit en wat de aard van het probleem is. 

Een korte uitleg en mini biologieles. De lever zorgt ervoor dat belangrijke voedingsstoffen uit het bloed worden opgenomen en gebruikt. Daarnaast maakt de lever giftige stoffen onschadelijk en ruimt hij afvalstoffen op. Een van de stoffen die de lever produceert is gal. De meeste gal wordt via de galwegen direct naar de twaalfvingerige darm vervoerd. Een kleine voorraad gal wordt verzameld in de galblaas. Dat is onder meer nodig voor de afbraak van vetten. Verder bestaat galvloeistof uit bilirubine. Dit ontstaat in de lever bij de afbraak van rode bloedcellen. Door de verminderde afvoer van gal kan bilirubine gaan ophopen in het bloed. Dit veroorzaakt geelzucht: het geel zien van de huid en het oogwit. Houdt me dus goed in de gaten! Als ik daarnaast ongecontroleerd begin te rillen dan duidt dat op koorts en een ontsteking. Dan is het zaak om direct in het dichtstbijzijnde ziekenhuis terecht te komen want ben ik mezelf aan het vergiftigen. Ik ga er vanuit dat dat niet gebeurt. Mocht het om een vernauwing gaan van de galweg dan is het mogelijk een stens te plaatsen die de galweg open houdt. Maar dan loop ik vooruit op de zaak.

Oqm er echt zeker van te zijn wat er moet gebeuren mag ik de 9e maart door de MRI-scan. Dat is niet pijnlijk alleen schadelijk voor het gehoor. Vooral als ze ook nog eens klotemuziek op zetten. Ik vindt het jammer dat het zo lang moet duren maar er is een wachtlijst voor dit soort scans. Vandaar dat ik ’s avonds om 19.55 uur terecht kan. Dan ben ik om elf uur wel thuis vermoedt ik. Wat een gedoe allemaal.  En dan mag ik de 14e weer voor een CT-scan en een nucleair onderzoek. Wat een feest.

Ik mag overigens de kuur met de sunitinib medicatie nog niet hervatten omdat ze bang zijn dat de afvalstoffen daarvan niet goed afgevoerd worden. Daar zijn we dus weer mee gematst.

Er is dus weer genoeg gebeurt de laatste tijd. Ik kamp nog met de naweeën van een griep. Maar goed, dat is slechts een klein ongemak. Ik hoop nog steeds op enige stabilisatie van mijn gezondheid. Het is allemaal wel verrekte lastig met dit vallen en opstaan. Gelukkig voel ik me niet echt ziek van de kanker, meer van het griepje.

Ondertussen werk ik aan het boek. Theo Koops is inmiddels aan de grafische vormgeving van het boek begonnen. Met Peter Laarakker ga ik binnenkort de fotografie plannen. We gaan foto’s maken op plekken die in mijn blogs voorkomen. Dat varieert van het ziekenhuis tot café Jos. De figuranten die bij de laatste foto nodig zijn dachten dat ze daar wel twee dagen voor nodig hadden. De lancering van het boek, de audio CD en de fotografie hebben we gepland op zondag 22 mei. Dat is een mooi vooruitzicht. Hopelijk kopen veel mensen het boek zodat er ook een mooie opbrengst is voor Alpe d’HuZes.

Zo! Ik heb mijn figuurlijke gal gespuugd. Hopelijk dat het daarbij blijft. In de auto terug hoorde ik Pearl Jam. I’m still alive

Share this post